هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عظمت و قدرت خداوند، زیبایی‌های دنیا و شگفتی‌های آفرینش می‌پردازد. شاعر از عناصر طبیعت مانند صحرا، دریا، گلها و حیوانات برای بیان عظمت خدا استفاده می‌کند و از انسان‌ها می‌خواهد تا با مشاهده این زیبایی‌ها، خدا را بشناسند.
رده سنی: 12+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و مذهبی است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک است. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۳

اوّل گمّه و آخر ذاتِ خداره
کریمْ و رحیمْ، قادرِ بی‌همتا ره

عجب عَیْشگٰاهْ بساته این دنیاره
تا خَلْقونْ بَویننْ، بشناسنْ خداره

اونْ شَرْویرهْماه که اولِ ویهاره
شَرْوتْ به صحرا، هشّنی قالی‌هاره

لَعْلُ و صدفْ و می‌کردمی میناره
هم‌دمْ وینه که گَشتْ بکنیم دنیاره

اون خَطّ که تنه گوش بن جا دیاره
مشکی رَنْدِشه یا دْ زلفْ یا دْ ماره؟

یا دْ شُوئه، گردِ روز، بُوو کناره؟
یا اَژدرْهْ که به گنجِ سَرْ، پاسداره؟

یا سنبلِ دسته، به دْ جا دیاره؟
یا دْ نیمهْ کرْدْبُونْ، نافه‌یِ ختاره؟

یا زاغه که گلهْ باغْ کنّه نظاره؟
یا زنگیه که مدامْ (به) گِلْ کناره؟
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.