۳۳۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۷ - در مدح شروان شاه منوچهر

عالم جان خاص توست نوبه فرو کوب هین
گوهر دل خاک توست رد مکن ای نازنین

منتظران تواند مانده ترنجی به کف
رخش برون تاز هان، پرده برانداز، هین

کیست ز مردان که نیست تیغ تو را هم نیام؟
کیست ز مرغان که نیست دام تو را هم قرین؟

تاجوران را ز لعل طرف نهی بر کمر
شیر دلان را ز جزع، داغ نهی بر سرین

جلوه‌گر توست چرخ و اینک در کوی تو
می‌دود از شرق و غرب آینه در آستین

گوی گریبان تو چون بنماید فروغ
زرین پروز شود دامن روح الامین

ز آتش دلها صبا سوخته شد سر به سر
تا به سر زلف تو کرد گذر چین به چین

از طپش عشق تو در روش مدح شاه
خاطر خاقانی است سحر حلال آفرین

خسرو اقلیم گیر سرور دیهیم بخش
مهدی آخر زمان، داور روی زمین
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶ - در شکایت و عزلت و حبس و تخلص به نعت پیغمبر اکرم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸ - مطلع دوم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.