هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از معشوق خود با تشبیهات زیبا و احساسی یاد می‌کند. او از چشمان معشوق به عنوان نرگس مخمور و گلگون و از ابروهایش به عنوان بادام و پسته‌وار پر خون یاد می‌کند. شاعر معشوق را داروی جان و آفتاب دل خود می‌داند و از حال او و چشمان دردناکش می‌پرسد.
رده سنی:
15+
این متن حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و اصطلاحات ادبی ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی داشته باشد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
رباعی شمارهٔ ۸۱
آن نرگس مخمور تو گلگون چون است
بادام تو پسته‌وار پر خون چون است
ای داروی جان و آفتاب دل من
چونی تو و چشم دردت اکنون چون است
بادام تو پسته‌وار پر خون چون است
ای داروی جان و آفتاب دل من
چونی تو و چشم دردت اکنون چون است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۸۰
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
