هوش مصنوعی:
این متن به موضوع هویت و وجود انسان می‌پردازد و سوالاتی فلسفی درباره ماهیت وجود و هویت فردی مطرح می‌کند. متن با استفاده از تشبیهات و استعاره‌هایی مانند مرغ، اسب و عاریه، به این پرسش‌ها می‌پردازد که وقتی ویژگی‌ها یا عناصر وجودی ما از بین می‌روند یا تغییر می‌کنند، واقعاً چه چیزی از ما باقی می‌ماند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم فلسفی و انتزاعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. درک عمیق این مفاهیم نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد که معمولاً از سن 16 سالگی به بعد شکل می‌گیرد.
رباعی شمارهٔ ۳۱۲
چون مرغ دلت پرید ناگه تو که‌ای؟
چون اسب تو سم فکند در ره تو که‌ای؟
بر تو ز وجود عاریت نام کسی است
چون عاریه باز دادی آنگه تو که‌ای؟
چون اسب تو سم فکند در ره تو که‌ای؟
بر تو ز وجود عاریت نام کسی است
چون عاریه باز دادی آنگه تو که‌ای؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۱۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
