هوش مصنوعی:
شاعر از دوستش می‌خواهد که در مجلس باده‌نوشی او را به یاد آورد و با یاد خود، دل غمگینش را شاد کند. او آرزو می‌کند که دوستش بیداد را کنار بگذارد و دادگری کند و او را از بندگی و رنج‌هایش آزاد سازد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، اشاره به باده‌نوشی ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
رباعی شمارهٔ ۳۴۹
در مجلس باده گر مرا یاد کنی
غمگین دل من به یاد خود شاد کنی
بیداد به یکسو نهی و داد کنی
وز بندگی و محنتم آزاد کنی
غمگین دل من به یاد خود شاد کنی
بیداد به یکسو نهی و داد کنی
وز بندگی و محنتم آزاد کنی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۴۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
