هوش مصنوعی: این متن شعری است که عشق و علاقه شدید به معشوق را توصیف می‌کند. شاعر بیان می‌کند که عشق به معشوق چنان قدرتمند است که تمام دنیا را زیر پا می‌گذارد و عقل و صبر را در برابر آن ناتوان می‌کند. شاعر همچنین از هجران و دوری از معشوق شکایت می‌کند و آرزو می‌کند که روزی به وصال معشوق برسد.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عمیق عشق و عرفان است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک و مفاهیم پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.

غزل شمارهٔ ۶۲

عشق تو بر هرکه عافیت به‌سر آرد
هر دو جهانش به زیر پای درآرد

عقل که در کوی روزگار نپاید
بر سر کوی تو عمرها به‌سر آرد

صبر که ساکن‌ترین عالم عشق است
زلف تو هر ساعتش به رقص درآرد

با توبه بیشئی صبر درنتوان بست
زانکه به یک روزه غم شکم ز بر آرد

بوی تو باد ار شبی برد به طوافی
جملهٔ عشاق را ز خاک برآرد

گفتم یارب چه عیشها کنمی من
گر ز وصال توام کسی خبر آرد

هجر ترا زین حدیث خنده برافتاد
گفت که آری چنین بود اگر آرد
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.