هوش مصنوعی: این متن به توصیف گروهی از افراد معنوی و عارف می‌پردازد که از قید و بندهای مادی و جسمانی رها شده‌اند. آنها با وجود ظاهر فقیرانه، از نظر معنوی غنی و برتر از دیگران هستند. این افراد در وحدت با هستی زندگی می‌کنند و از تعلقات دنیوی دوری می‌جویند. شاعر در پایان توصیه می‌کند که مانند این افراد، فقیر درگاه الهی باشیم، چرا که آنها در حقیقت توانگرند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص عرفانی و سبک ادبی پیچیده، مناسب خوانندگانی با سطح درک بالاتر است.

غزل شمارهٔ ۳۷۱

مرغان این چمن همه بی بال و بی پرند
مردان این قدم همه بی پا و بی سرند

از جسم و جان بری و ز کونین فارغند
با خاک ره برابر و از عرش برترند

روح مجسمند نه جسم مروحند
نور مصورند نه شمع منورند

بر عرصهٔ حدوث قدم در قدم زنند
در مجلس وجود شراب از عدم خورند

شرب از حیاض قدسی کروبیان کنند
نزل از ریاض علوی روحانیان برند

کی آشیان نهند درین خاکدان از آنک
شهباز عرشیند که در لامکان پرند

عبهر مثال معتل و اجوف نهندشان
اما بدان صحیح که سالم چو عرعرند

سلطان تختگاه و اقالیم وحدتند
لیکن بری ز ملکت و فارغ ز لشکرند

خواجو گدای درگه ارباب فقر باش
کانها که مفلسند بمعنی توانگرند
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۷۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.