هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف معشوق و تأثیرات جادویی او بر جهان و اطرافیان می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند خورشید، شمع، آب حیات، و ماه برای بیان زیبایی و جذبه‌ی معشوق استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها ممکن است برای مخاطبان جوانتر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۴۳۳

باش تا روی تو خورشید جهانتاب شود
بشکر خنده عقیقت شکر ناب شود

باش تا شمع جمال تو بهنگام صبوح
مجلس افروز سراپردهٔ اصحاب شود

باش تا آهوی شیرافکن روبه بازت
همچو بخت من دلسوخته در خواب شود

باش تا آب حیاتی که خضر تشنهٔ اوست
پیش سرچشمهٔ نوشت ز حیا آب شود

باش تا از شب مه پوش قمر فرسایت
پردهٔ ابر سیه مانع مهتاب شود

باش تا هر نفس از نکهت انفاس نسیم
حلقهٔ زلف رسن تاب تو در تاب شود

باش تا از هوس ابروی و چشمت پیوست
زاهد گوشه نشین مست بمحراب شود

باش تا بیرخ گلگون و تن سیمینت
چشم صاحبنظران چشمهٔ سیماب شود

باش تا در هوس لعل لبت خواجو را
درج خاطر همه پر لؤلؤی خوشاب شود
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.