هوش مصنوعی: این متن یک شعر عاشقانه و توصیفی است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف معشوق و جذابیت‌های او می‌پردازد. شاعر از عناصر طبیعی مانند ماه، سرو، سنبل، و خورشید برای توصیف زیبایی‌های معشوق استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و تصاویر به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی و ادبی برای درک کامل دارند.

غزل شمارهٔ ۵۴۹

آن ماه بین که فتنه شود مهر انورش
آن نقش بین که سجده کند نقش آذرش

بدری که در شکن شود از باد کاکلش
سروی که بر سمن فتد از مشک چنبرش

مرجان کهینه بندهٔ یاقوت و للش
سنبل کمینه خادم ریحان و عنبرش

مه سایه پرور شب خورشید مسکنش
شب سایه گستر مه خورشید منظرش

تابی فکنده بر قمر از زلف تابدار
شوری فتاده در شکر از تنک شکرش

هاروت در جوار هلال منعلش
خورشید در نقاب شب سایه گسترش

سنبل دمیده گرد گلستان عارضش
ریحان شکفته بر سر سرو سمن برش

جان در پناه لعل روان بخش جان فزاش
دل در کمند زلف دلاویز دلبرش

طوطی شکر شکن شده در باغ عارضش
زاغ آشیانه ساخته بر شاخ عرعرش

خواجو سرشک اگر چه ز چشمش فکنده‌ئی
بر دیده جاش ساز که اصلیست گوهرش
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۴۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.