هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از درد عشق، فراق و اشتیاق سخن می‌گوید. شاعر از عشق و هجران می‌نالد، از باده‌نوشی به عنوان تسکین درد یاد می‌کند و به دنبال وصال معشوق است. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند فنا در عشق و رسیدن به حقیقت دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مضامین عاشقانه پیچیده، اشارات به می‌نوشی و مفاهیم عرفانی است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از ابیات نیاز به سطحی از بلوغ فکری و عاطفی برای درک صحیح دارند.

غزل شمارهٔ ۶۱۹

حن فی روض الهوی قلبی کماناح الحمام
قم بتغرید الحمایم و اسقنی کاس المدام

خون دل تا چند نوشم بادهٔ نوشین بیار
تا بشویم جامهٔ جانرا به آب چشم جام

باح دمعی فی الفیافی و استشبت لوعتی
خیز و آبی بردل پرآتشم ریز ای غلام

از فروغ شمع رخسارم منور کن روان
وز نسیم گلشن وصلم معطر کن مشام

فی ضلوعی توقد النیران من شجر النوی
فی عیونی توجد الطوفان من ماء الغرام

چون برون از بادهٔ یاقوت فامم قوت نیست
قوت جانم ده ز جام بادهٔ یاقوت فام

صبحدم دلرا براح روح پرور زنده دار
کان زمان از عالم جان می‌رسد دلرا پیام

هان فی فرط الاسی مذنبت فی قلبی الاسی
غاب فی طول العنا اذغیب عن عینی المنام

چون شما را هست دلبر در برو دل برقرار
لا تلوموا فی التصابی قلب صلب مستهام

گفتم از لعل لب جانان برآرم کام جان
ضاع فی روم المنی عمری و ما مکث المرام

هر که گردد همچو خواجو کشتهٔ شمشیر عشق
روضهٔ فردوس رضوانش فرستد والسلام
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.