هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، عشق و ستایش معشوق را توصیف می‌کند. شاعر با مقایسه‌های مختلف مانند لب شیرین، زلف شکنج، یاقوت شیرین و غیره، زیبایی‌های معشوق را می‌ستاید و از عشق و دلدادگی خود سخن می‌گوید. همچنین، اشاراتی به داستان‌های عاشقانه‌ی معروف مانند لیلی و مجنون و فرهاد و شیرین دارد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا نامناسب باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و اشارات ادبی可能需要 سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک را داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۷۷۰

آن لب شیرین همچون جان شیرین
وان شکنج زلف همچون نافهٔ چین

جان شیرینست یا مرجان شیرین
نافهٔ مشکست یا زلفین مشکین

عاقلان مجنون آنزلف چو لیلی
خسروان فرهاد آن یاقوت شیرین

عارضش بین بر سر سرو ار ندیدی
گلستانی بر فراز سرو سیمین

من بروی دوست می‌بینم جهانرا
وز برای دوست می‌خواهم جهان بین

شمع بنشست ای مه بی مهر برخیز
نالهٔ مرغ سحر برخاست بنشین

سنبل سیراب را از برگ لاله
برفکن تا بشکند بازار نسرین

دلبران عاشق کشند اما نه چندان
بیدلان انده خورند اما نه چندین

جان بتلخی می‌دهد خواجو چو فرهاد
جان شیرینش فدای جان شیرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.