هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر احساسات عمیق و ناگفته‌ی شاعر نسبت به معشوق است. شاعر از ناتوانی در بیان عشق خود با واژه‌ها، درد فراق، و عدم امکان وصال می‌گوید. او از نگاه معشوق، خیال او، و حتی بوسه‌اش به طنز یاد می‌کند و در نهایت فخر می‌ورزد که عشق او به معشوق از هر عار و ننگی در جهان بالاتر است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه‌ی عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ عاطفی و شناختی نیاز دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم مانند 'خمار' و 'عیار' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا نیاز به توضیح داشته باشند.

غزل شمارهٔ ۵۴

با عشق قرار در نگنجد
جز نالهٔ زار در نگنجد

با درد تو دردسر نباشد
با باده خمار در نگنجد

من با تو سزد که در نگنجم
با دیده غبار در نگنجد

در دل نکنی مقام یعنی
با قلب عیار در نگنجد

در دیده خیال تو نیاید
با آب نگار در نگنجد

بوسی ندهی به طنز و گویی:
با بوسه کنار در نگنجد

با چشم تو شاید ار ببینم
با جام خمار در نگنجد

آنجا که منم تو هم نگنجی
با لیل نهار در نگنجد

شد عار همه جهان عراقی
با فخر تو عار در نگنجد
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.