هوش مصنوعی: متن بالا بیانگر تأملات فلسفی و اخلاقی درباره‌ی عدالت، زمان، و زندگی است. شاعر از نادانی انسان در مورد عدالت و کینه سخن می‌گوید و از فلسفه و دین پاسخ روشنی نمی‌یابد. او به گذر سریع زمان و ناپایداری دنیا اشاره می‌کند و توصیه می‌کند که انسان باید از زمان حال بهره ببرد و به آینده دل نبندد. همچنین، او از مشکلات مادی مانند کمبود هیزم، گندم و گوسفند شکایت می‌کند و از چرخش روزگار می‌نالد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم فلسفی و اخلاقی پیچیده‌ای است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ناپایداری دنیا و تأملات درباره‌ی عدالت ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

بخش ۱۳

چنین دادخوانیم بر یزدگرد
وگرکینه خوانیم ازین هفت گرد

اگر خود نداند همی کین و داد
مرا فیلسوف ایچ پاسخ نداد

وگر گفت دینی همه بسته گفت
بماند همی پاسخ اندر نهفت

گرهیچ گنجست ای نیک رای
بیار ای و دل را به فردا مپای

که گیتی همی بر تو بر بگذرد
زمانه دم ما همی‌بشمرد

در خوردنت چیره کن برنهاد
اگر خود بمانی دهد آنک داد

مرا دخل و خرج ار برابر بدی
زمانه مرا چون برادر بدی

تگرگ آمدی امسال برسان مرگ
مرا مگر بهتر بدی از تگرگ

در هیزم و گندم و گوسفند
ببست این برآورده چرخ بلند

می‌آور که از روزمان بس نماند
چنین تا بود و برکس نماند
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۲
گوهر بعدی:بخش ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.