هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از دوست خود می‌خواهد که به دلِ نیازمندش توجه کند و با لطف خود آن را آرامش بخشد. همچنین اشاره می‌کند که دل، شایستهٔ این توجه و زیبایی است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
رباعی شمارهٔ ۴
ای دوست، فتاد با تو حالی دل را
مگذار ز لطف خویش خالی دل را
زیبد به جمال،خود بیارایی دل
زیرا که تو بس لایق حالی دل را
مگذار ز لطف خویش خالی دل را
زیبد به جمال،خود بیارایی دل
زیرا که تو بس لایق حالی دل را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
