هوش مصنوعی:
این شعر از ناپایداری عمر و زودگذری زندگی سخن می‌گوید. گل صبحگاهی با باد صبا سخن می‌گوید و می‌ریزد، و گل ده روزه‌ای که سر برمی‌آورد، غنچه می‌شود، می‌شکفد و می‌ریزد. این تصاویر نمادین، گذرا بودن زندگی و بی‌وفایی عمر را نشان می‌دهند.
رده سنی:
14+
این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی درباره گذر عمر و ناپایداری زندگی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادهای طبیعی مانند گل و باد نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک معانی نهفته دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۱
گل صبح دم از باد برآشفت و بریخت
با باد صبا حکایتی گفت و بریخت
بد عهدی عمر بین، که گل ده روزه
سر بر زد و غنچه گشت و بشکفت و بریخت
با باد صبا حکایتی گفت و بریخت
بد عهدی عمر بین، که گل ده روزه
سر بر زد و غنچه گشت و بشکفت و بریخت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۰
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
