هوش مصنوعی:
این شعر از مولوی خطاب به دل است که به جای دنباله‌روی از امیال بی‌ثمر، در درد و رنج خود صبور و مردانه بنشیند و به جای جستجوی بی‌هدف، درون خود را بجوید، چرا که معشوق (خدا) در درون انسان حاضر است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عرفانی و فلسفی این شعر برای درک و تجربه‌ی عمیق، نیاز به بلوغ فکری و شناختی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
رباعی شمارهٔ ۱۲۶
ای دل، پس زنجیر تو دیوانه نشین
در دامن درد خویش مردانه نشین
ز آمد شد بیهوده تو خود را پی کن
معشوق چو خانگی است در خانه نشین
در دامن درد خویش مردانه نشین
ز آمد شد بیهوده تو خود را پی کن
معشوق چو خانگی است در خانه نشین
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
