هوش مصنوعی:
شاعر از خستگی و درد دل خود می‌گوید و از مخاطب می‌پرسد که آیا راه درمان این دردها را می‌داند. او از ناگفته ماندن رنج‌هایش می‌گوید، در حالی که مخاطبش از تمام حال او آگاه است.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مضامین عاطفی و غمگین است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا سنگین باشد. درک عمیق‌تر احساسات و دردهای عاطفی معمولاً برای سنین بالاتر مناسب است.
رباعی شمارهٔ ۱۵۸
حال من خستهٔ گدا می‌دانی
وین درد دل مرا دوا می‌دانی
با تو چه کنم قصهٔ درد دل ریش؟
ناگفته چو جمله حال ما می‌دانی
وین درد دل مرا دوا می‌دانی
با تو چه کنم قصهٔ درد دل ریش؟
ناگفته چو جمله حال ما می‌دانی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۵۷
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
