هوش مصنوعی: این متن عرفانی از مولانا بیانگر این است که جهان هستی مانند کتابی است که آیات و نشانه‌های خداوند در آن تجلی یافته است. هر بخش از عالم، از عقل کل تا نفس انسان، به عنوان آیات و سوره‌های این کتاب الهی توصیف شده‌اند. عناصر طبیعی و پدیده‌های عالم نیز به عنوان آیات روشن خداوند شناخته می‌شوند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد.

بخش ۱۰ - قاعده در تشبیه کتاب آفرینش به کتاب وحی

به نزد آنکه جانش در تجلی است
همه عالم کتاب حق تعالی است

عرض اعراب و جوهر چون حروف است
مراتب همچو آیات وقوف است

از او هر عالمی چون سوره‌ای خاص
یکی زان فاتحه و آن دیگر اخلاص

نخستین آیتش عقل کل آمد
که در وی همچو باء بسمل آمد

دوم نفس کل آمد آیت نور
که چون مصباح شد از غایت نور

سیم آیت در او شد عرش رحمان
چهارم «آیت الکرسی» همی دان

پس از وی جرمهای آسمانی است
که در وی سورهٔ سبع المثانی است

نظر کن باز در جرم عناصر
که هر یک آیتی هستند باهر

پس از عنصر بود جرم سه مولود
که نتوان کرد این آیات محدود

به آخر گشت نازل نفس انسان
که بر ناس آمد آخر ختم قرآن
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۹ - قاعده در شناخت عوالم پنهان و شرایط عروج بدان عوالم
گوهر بعدی:بخش ۱۱ - قاعدهٔ تفکر در آفاق
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.