هوش مصنوعی: شاعر در این متن به توصیف طبیعت زیبا و لحظات شاد و عاشقانه در کنار یار می‌پردازد. او از گل‌ها، لاله‌ها، باران، و بلبل یاد می‌کند و از عشق و زیبایی معشوق سخن می‌گوید. در پایان، شاعر آرزو می‌کند که در عید، بوسه‌ای از یار دریافت کند.
رده سنی: 15+ متن حاوی مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های شعری است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی مفاهیم مانند شراب (پیاله) ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند.

غزل شمارهٔ ۷۳

خوش آنکه نشینیم میان گل و لاله
ماه و تو به کف شیشه و در دست پیاله

در طرف چمن ساقی دوران می عشرت
در ساغر گل کرده و پیمانهٔ لاله

بر سرو و سمن لؤلؤ تر ریخته باران
بر لاله و گل در و گهر بیخته ژاله

وز شوق رخ و قامت تو پیش گل و سرو
بلبل کند افغان به چمن فاخته ناله

ای دلبر گلچهره که مشاطهٔ صنعت
بالای گل از سنبل تر بسته کلاله

آهنگ چمن کن که به کف بهر تو دارد
گل ساغر و نرگس قدح و لاله پیاله

عید است و به عیدی چه شود گر به من زار
یک بوسه کنی زان لب جان بخش حواله

گفتی چه بود کار تو هاتف همهٔ عمر
هر روز دعا گوی توام من همه ساله
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.