درباره هاتف اصفهانی

سید احمد حسینی متخلص به هاتف از شعرای نامی ایران در عهد افشاریه و زندیه است.
اصل خاندان او از اهل اردوباد آذربایجان بوده که در زمان پادشاهان صفوی از آن دیار به اصفهان هجرت کرده و در این شهر متوطن گردیده‌اند. تولد هاتف در نیمهٔ اول قرن دوازدهم اتفاق افتاده و در زادگاهش اصفهان به تحصیل ریاضی و حکمت و طب پرداخته و گویا در این فنون از محضر میرزا محمد نصیر اصفهانی استفاده کرد و در شعر نیز مشتاق را راهنما و استاد خود اختیار نموده‌است.
هاتف شاعری را از جوانی آغاز کرد و در طول زندگی آرام خود از مدح شاهان و روی آوردن به دربار سلاطین خودداری کرد و بیشتر به مطالعه و حکمت و عرفان مشغول بود. وی در سال ۱۱۹۸ درگذشت.
هاتف اصفهانی شاعری توانا و مسلط به زبان و ادب فارسی بود. وی از سبک شعرای متقدم ایران به ویژه حافظ و سعدی پیروی می‌کرد و طبع خود را در سرایش تمامی قالبهای شعری اعم از غزل، قصیده و رباعی، ترجیع‌بند و قطعه آزمود. شهرت عمده هاتف به سبب شاهکار بزرگ ادبی او (ترجیع‌بند عرفانی) است که در آن هم از حیث حسن ترکیب الفاظ و هم از حیث توصیف معانی داد سخن داده‌است. وی مرثیه‌های زیبایی نیز با استفاده از ماده تاریخ (حروف ابجد) در مرگ بزرگان و دوستان خود سرود که این اشعار از ارزش بالایی برخوردارند.
مهم‌ترین اثر باقی‌مانده از هاتف اصفهانی دیوان اشعار او و چند صد بیت شعر به‌زبان عربی است.

در ویکی پدیا بیشتر بخوانید

آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع
غزل شمارهٔ ۱ غزل شمارهٔ ۲ غزل شمارهٔ ۳ غزل شمارهٔ ۴ غزل شمارهٔ ۵ غزل شمارهٔ ۶ غزل شمارهٔ ۷ غزل شمارهٔ ۸ غزل شمارهٔ ۹ غزل شمارهٔ ۱۰ غزل شمارهٔ ۱۱ غزل شمارهٔ ۱۲ غزل شمارهٔ ۱۳ غزل شمارهٔ ۱۴ غزل شمارهٔ ۱۵ غزل شمارهٔ ۱۶ غزل شمارهٔ ۱۷ غزل شمارهٔ ۱۸ غزل شمارهٔ ۱۹ غزل شمارهٔ ۲۰ غزل شمارهٔ ۲۱ غزل شمارهٔ ۲۲ غزل شمارهٔ ۲۳ غزل شمارهٔ ۲۴ غزل شمارهٔ ۲۵ غزل شمارهٔ ۲۶ غزل شمارهٔ ۲۷ غزل شمارهٔ ۲۸ غزل شمارهٔ ۲۹ غزل شمارهٔ ۳۰ غزل شمارهٔ ۳۱ غزل شمارهٔ ۳۲ غزل شمارهٔ ۳۳ غزل شمارهٔ ۳۴ غزل شمارهٔ ۳۵ غزل شمارهٔ ۳۶ غزل شمارهٔ ۳۷ غزل شمارهٔ ۳۸ غزل شمارهٔ ۳۹ غزل شمارهٔ ۴۰ غزل شمارهٔ ۴۱ غزل شمارهٔ ۴۲ غزل شمارهٔ ۴۳ غزل شمارهٔ ۴۴ غزل شمارهٔ ۴۵ غزل شمارهٔ ۴۶ غزل شمارهٔ ۴۷ غزل شمارهٔ ۴۸ غزل شمارهٔ ۴۹ غزل شمارهٔ ۵۰ غزل شمارهٔ ۵۱ غزل شمارهٔ ۵۲ غزل شمارهٔ ۵۳ غزل شمارهٔ ۵۴ غزل شمارهٔ ۵۵ غزل شمارهٔ ۵۶ غزل شمارهٔ ۵۷ غزل شمارهٔ ۵۸ غزل شمارهٔ ۵۹ غزل شمارهٔ ۶۰ غزل شمارهٔ ۶۱ غزل شمارهٔ ۶۲ غزل شمارهٔ ۶۳ غزل شمارهٔ ۶۴ غزل شمارهٔ ۶۵ غزل شمارهٔ ۶۶ غزل شمارهٔ ۶۷ غزل شمارهٔ ۶۸ غزل شمارهٔ ۶۹ غزل شمارهٔ ۷۰ غزل شمارهٔ ۷۱ غزل شمارهٔ ۷۲ غزل شمارهٔ ۷۳ غزل شمارهٔ ۷۴ غزل شمارهٔ ۷۵ غزل شمارهٔ ۷۶ غزل شمارهٔ ۷۷ غزل شمارهٔ ۷۸ غزل شمارهٔ ۷۹ غزل شمارهٔ ۸۰ غزل شمارهٔ ۸۱ غزل شمارهٔ ۸۲ غزل شمارهٔ ۸۳ غزل شمارهٔ ۸۴ غزل شمارهٔ ۸۵ غزل شمارهٔ ۸۶ غزل شمارهٔ ۸۷ غزل شمارهٔ ۸۸ غزل شمارهٔ ۸۹ غزل شمارهٔ ۹۰