هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به بیان احساس گناه و عجز خود در برابر پروردگار می‌پردازد و از نبودن رضا، نور و صفای الهی در دل خود شکایت می‌کند. او بهشت را مشروط به طاعت می‌داند و از لطف و عطای بی‌منتظر الهی می‌پرسد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی عمیق است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و شناختی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات خاص ادبیات عرفانی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
رباعی شمارهٔ ۵۹
من بندهٔ عاصیم رضای تو کجاست
تاریک دلم نور و صفای تو کجاست
ما را تو بهشت اگر به طاعت بخشی
این بیع بود لطف و عطای تو کجاست
تاریک دلم نور و صفای تو کجاست
ما را تو بهشت اگر به طاعت بخشی
این بیع بود لطف و عطای تو کجاست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
