هوش مصنوعی: شاعر از تلاش‌های بی‌ثمر خود برای یافتن راهی به سوی معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که با وجود تمام حیله‌های عاقلانه، نه تنها راهی نمی‌یابد، بلکه حتی طمع یافتن آن را نیز از دست می‌دهد. در نهایت، به این نتیجه می‌رسد که شاید نتوان این راه را یافت، زیرا اساساً ناشناختنی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

رباعی شمارهٔ ۹۹

کردیم هر آن حیله که عقل آن دانست
تا بو که توان راه به جانان دانست

ره می‌نبریم وهم طمع می‌نبریم
نتوان دانست بو که نتوان دانست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.