هوش مصنوعی:
شاعر در ابتدا از عشق و ناله‌های خود سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که همسایه‌اش از ناله‌های او ناراحت نشده است. سپس بیان می‌کند که با افزایش درد، ناله‌هایش کمتر شده و این را به آتشی تشبیه می‌کند که وقتی شعله‌ور می‌شود، دود آن کم می‌شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و مناسب مخاطبان با درک ادبی بالاتر است.
رباعی شمارهٔ ۲۶۸
اول که مرا عشق نگارم بربود
همسایهٔ من ز نالهٔ من نغنود
واکنون کم شد ناله چو دردم بفزود
آتش چو همه گرفت کم گردد دود
همسایهٔ من ز نالهٔ من نغنود
واکنون کم شد ناله چو دردم بفزود
آتش چو همه گرفت کم گردد دود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۶۷
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
