هوش مصنوعی:
شاعر از ترس فراموش شدن محبتش در لحظات پایانی عمر و در بستر مرگ می‌ترسد و از خداوند می‌خواهد که او را با افراد بی‌درد هم‌نشین نکند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر برای درک و ارتباط نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
رباعی شمارهٔ ۲۹۰
روزی که چراغ عمر خاموش شود
در بستر مرگ عقل مدهوش شود
با بی دردان مکن خدایا حشرم
ترسم که محبتم فراموش شود
در بستر مرگ عقل مدهوش شود
با بی دردان مکن خدایا حشرم
ترسم که محبتم فراموش شود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۸۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
