هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از عشق و شادی سخن می‌گوید و از زلف یار به عنوان کمندی یاد می‌کند که می‌تواند عمر گذشته را بازگرداند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی در شعر وجود دارد که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'کمند زلف' و 'بازگشت عمر' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۳۱۱
پیریم ولی چو عشق را ساز آید
هنگام نشاط و طرب و ناز آید
از زلف رسای تو کمندی فگنیم
بر گردن عمر رفته تا باز آید
هنگام نشاط و طرب و ناز آید
از زلف رسای تو کمندی فگنیم
بر گردن عمر رفته تا باز آید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۱۰
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
