۲۸۸ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۳۷۹

پیوسته مرا ز خالق جسم و عرض
حقا که همین بود و همینست غرض

کان جسم لطیف را به خلوتگه ناز
فارغ بینم همیشه ز آسیب مرض
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۷۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.