هوش مصنوعی:
شاعر از گناهان خود اعتراف کرده و به عفو و بخشش الهی امید بسته است. او به وعده‌ی خداوند مبنی بر یاری رساندن در روز درماندگی اشاره می‌کند و اظهار می‌دارد که از این درمانده‌تر وجود ندارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و معنوی موجود در شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و مفاهیم دینی دارد.
رباعی شمارهٔ ۴۱۶
گر من گنه جمله جهان کردستم
عفو تو امیدست که گیرد دستم
گفتی که به روز عجز دستت گیرم
عاجزتر ازین مخواه کاکنون هستم
عفو تو امیدست که گیرد دستم
گفتی که به روز عجز دستت گیرم
عاجزتر ازین مخواه کاکنون هستم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۴۱۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۴۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
