هوش مصنوعی: شاعر در این متن بیان می‌کند که در حالی که زاهد به ثواب و پاداش الهی امید دارد، او به بخشش و کرامت بی‌حد خداوند امید بسته است. شاعر با تواضع می‌گوید که با دست خالی به سوی خدا می‌رود، اما امیدوار است که خداوند با بخشش خود، روح بزرگوارش را خوشنود کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عرفانی و دینی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی در شعر، نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

رباعی شمارهٔ ۴۷۷

دارم ز خدا خواهش جنات نعیم
زاهد به ثواب و من به امید عظیم

من دست تهی میروم او تحفه به دست
تا زین دو کدام خوش کند طبع کریم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۴۷۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۴۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.