هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از رابطهٔ عاشقانهٔ خود و معشوق به عنوان پرگاری یاد می‌کند که با وجود دو سر (دو نفر)، یک تن (یک روح) هستند. آن‌ها مانند پرگار بر نقطه‌ای روانند و در پایان کار، دوباره به هم می‌پیوندند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای درک کامل، نیاز به بلوغ فکری و تجربهٔ بیشتری داشته باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند پرگار و نقطه، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
رباعی شمارهٔ ۴۸۷
جانا من و تو نمونهٔ پرگاریم
سر گر چه دو کرده‌ایم یک تن داریم
بر نقطه روانیم کنون چون پرگار
در آخر کار سر بهم باز آریم
سر گر چه دو کرده‌ایم یک تن داریم
بر نقطه روانیم کنون چون پرگار
در آخر کار سر بهم باز آریم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۴۸۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۴۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
