هوش مصنوعی: این شعر دعوتی است به تغییر و تحول در جهان، با کنار گذاشتن سنت‌های کهنه و روش‌های بی‌ثمر. شاعر از آتش زدن به خار و خس‌های زندگی، شکستن قید و بندهای زمان و مکان، و رهایی از تاریکی‌های بی‌پایان سخن می‌گوید. او بر ضرورت گذر از علم و خلق بی‌مایه تأکید دارد و به جای آن، عشق و روش‌های نو را پیشنهاد می‌کند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، نیاز به درک و تجربه‌ای دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود. همچنین، برخی از مضامین مانند تغییرات اجتماعی و انتقاد از سنت‌های کهنه ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

قصیدهٔ ۲۴

بیا تا جهان را به هم برزنیم
بدین خار و خس آتش اندر زنیم

بجز شک نیفزود از این درس و بحث
همان به که آتش به دفتر زنیم

ره هفت دوزخ به پی بسپریم
صف هشت جنت به هم برزنیم

زمان و مکان را قلم درکشیم
قدم بر سر چرخ و اختر زنیم

از این ظلمت بی‌کران بگذریم
در انوار بی‌انتها پر زنیم

مگر وارهیم از غم نیک و بد
وز این خشک و تر خیمه برتر زنیم

چو بادام از این پوستهای زمخت
برآییم و خود را به شکر زنیم

درآییم از این در به نیروی عشق
چرا روز و شب حلقه بر در زنیم؟

از این طرز بیهوده یکسو شویم
به آیین نو نقش دیگر زنیم

قدم بر بساط مجدد نهیم
قلم بر رسوم مقرر زنیم

ز زندان تقلید بیرون جهیم
به شریان عادات نشتر زنیم

از این بی‌بها علم و بی‌مایه خلق
برآییم و با دوست ساغر زنیم
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قصیدهٔ ۲۳
گوهر بعدی:قصیدهٔ ۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.