هوش مصنوعی:
شاعر از گل‌ای که خود پرورش داده و با اشک‌هایش آبیاری کرده است می‌گوید و از این که دیگری از عطر آن بهره‌مند شود ابراز ناراحتی می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های شاعرانه ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
دوبیتی شمارهٔ ۷۲
گلی که خود بدادم پیچ و تابش
به اشک دیدگانم دادم آبش
درین گلشن خدایا کی روا بی
گل از مو، دیگری گیره گلابش
به اشک دیدگانم دادم آبش
درین گلشن خدایا کی روا بی
گل از مو، دیگری گیره گلابش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: دوبیتی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:دوبیتی شمارهٔ ۷۱
گوهر بعدی:دوبیتی شمارهٔ ۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
