هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از خود به عنوان فردی فقیر و بی‌سر و سام یاد می‌کند که نه برای آخرت کاری کرده و نه برای دنیا. او خود را مانند شمعی سوزان و بی‌سر و مانند درخت خرمایی بی‌برگ توصیف می‌کند که خشکیده است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و یأس‌آلود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد و نیاز به بلوغ فکری بیشتری دارد.
دوبیتی شمارهٔ ۹۷
من آن مسکین تذروبی پرستم
من آن سوزنده شمع بی‌سرستم
نه کار آخرت کردم نه دنیا
یکی خشکیده نخل بی‌برستم
من آن سوزنده شمع بی‌سرستم
نه کار آخرت کردم نه دنیا
یکی خشکیده نخل بی‌برستم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: دوبیتی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:دوبیتی شمارهٔ ۹۶
گوهر بعدی:دوبیتی شمارهٔ ۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
