هوش مصنوعی: این شعر حافظ به مناسبت عید و شادی نوشته شده است. شاعر از دوست خود (ساقی) می‌خواهد که شادی و مواعید خود را فراموش نکند و از این که در مدت فراق، دل به دیگران داده است، اظهار شگفتی می‌کند. او از ساقی می‌خواهد که شادی را به مجلس بیاورد و از خداوند سپاسگزاری می‌کند که باغ و طبیعت از آسیب خزان در امان مانده است. شاعر همچنین از بازگشت دوست خود و طالع خوب او ابراز خوشحالی می‌کند و از او می‌خواهد که دولت و خوشبختی را از دست ندهد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده در شعر، فهم آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌کند.

غزل شمارهٔ ۱۸

ساقیا آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی نرود از یادت

در شگفتم که در این مدت ایام فراق
برگرفتی ز حریفان دل و دل می‌دادت

برسان بندگی دختر رز گو به درآی
که دم و همت ما کرد ز بند آزادت

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست
جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت

شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیافت
بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

چشم بد دور کز آن تفرقه‌ات بازآورد
طالع نامور و دولت مادرزادت

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح
ور نه طوفان حوادث ببرد بنیادت
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.