هوش مصنوعی:
شاعر از سرگردانی و درد بی‌درمان خود می‌گوید و تعجب می‌کند که چرا با وجود درمان‌پذیر بودن درد دیگران، درد او درمانی ندارد.
رده سنی:
15+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، موضوعات غم و اندوه و درماندگی نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی برای درک و پردازش دارند.
دوبیتی شمارهٔ ۱۶۷
نمیدانم که سرگردان چرایم
گهی نالان گهی گریان چرایم
همه دردی به دوران یافت درمان
ندانم مو که بی درمان چرایم
گهی نالان گهی گریان چرایم
همه دردی به دوران یافت درمان
ندانم مو که بی درمان چرایم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: دوبیتی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:دوبیتی شمارهٔ ۱۶۶
گوهر بعدی:دوبیتی شمارهٔ ۱۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
