هوش مصنوعی:
شاعر گل‌ای را در دامان کوه الوند کشته و از چشم‌هایش صبح و شام اشک ریخته است. زمانی که روز می‌آید و بوی گل به مشام می‌رسد، باد سر و سامان آن را با خود می‌برد.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین شاعرانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عمیق‌تر مانند غم و اندوه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
دوبیتی شمارهٔ ۱۷۷
گلی کشتم به این الوند دامان
آوش از دیده دادم صبح و شامان
چو روج آیو که بویش وا من آیو
برد بادش سر و سامان به سامان
آوش از دیده دادم صبح و شامان
چو روج آیو که بویش وا من آیو
برد بادش سر و سامان به سامان
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: دوبیتی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:دوبیتی شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:دوبیتی شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
