هوش مصنوعی: این شعر از عشق نافرجام و ناامیدی در رابطه‌ای عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر احساس می‌کند که صداقت و وفاداری معشوق دروغ بوده و تمامی وعده‌ها و ادعاهای او بی‌اساس است. او از جفاها و بی‌وفایی‌های معشوق شکایت دارد و بیان می‌کند که حتی دیگران نیز از ستم‌های معشوق گله‌مند هستند. شاعر در نهایت به این نتیجه می‌رسد که تمامی حرف‌ها و رفتارهای معشوق دروغ است و عشق او را فریب‌آمیز می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی مانند ناامیدی، فریب و شکایت از رابطه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامناسب باشد. درک این مفاهیم نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

غزل شمارهٔ ۳۶۴

ای به من صدق و صفای تو دروغ
مهر من راست وفای تو دروغ

نالش غیر ز جور تو غلط
بر زبانش گله‌های تو دروغ

چند گویم به هوس با دل خویش
حرف تخفیف جفای تو دروغ

گوی چوگان هوس گشته رقیب
سر فکنده است به پای تو دروغ

چند اصلاح جفای تو کنم
چند گویم ز برای تو دروغ

وعدهٔ بوسه چه می‌فرمائی
می‌نماید ز ادای تو دروغ

سگت از شومی آمد شد غیر
گفت صد ره به گدای تو دروغ

گوئی ای ابر حیا می‌بارد
از در و بام سرای تو دروغ

راست گویم به هوس می‌گوید
ملک از بهر رضای تو دروغ

عاشق از بهر رضای تو عجب
گر نگوید به خدای تو دروغ

محتشم این همه میگوئی و نیست
به زبان گله زای تو دروغ
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.