هوش مصنوعی: این شعر با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، زیبایی و جذابیت معشوق را توصیف می‌کند. شاعر از عناصر طبیعت مانند گل، صبا، چمن، و بلبل برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند و غم عشق را با زیبایی‌های طبیعت مقایسه می‌کند. در نهایت، شاعر از معشوق می‌خواهد که او را نیازارد، چرا که عشق او به معشوق مانند عشق بلبل به گل است.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مضامین عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند غم و اندوه نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد.

غزل شمارهٔ ۷۰

تنی داری بسان خرمن گل
عرق از وی روان چون روغن گل

صبا از رشک اندام چو آبت
فگنده آتش اندر خرمن گل

چمن از خجلت روی چو ماهت
شکسته چون بنفشه گردن گل

گر از رویت بهار آگاه باشد
پشیمان گردد از آوردن گل

به سیل تیره ابر نوبهاری
بریزد آب روی روشن گل

غم تو در گریبان دل من
چو خار آویخته در دامن گل

منم از خوردن غمهای تو شاد
چو زنبور عسل از خوردن گل

اگر از خاک کویت بو بگیرد
قبای غنچه و پیراهن گل

چو در برگ از خزان زردی فزاید
ز روح نامیه اندر تن گل

مها از سیف فرغانی میازار
نخواهد عندلیب آزردن گل

گلت را همچو بلبل دوست‌دارست
جعل باشد نه بلبل دشمن گل
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.