هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از مولانا (یا شاعری با سبک مشابه) دربارهٔ عشق حقیقی و دوری از ریا و تظاهر است. شاعر تأکید می‌کند که عشق را نباید به مجاز و ظاهر محدود کرد و برای رسیدن به حقیقت، باید از خودگذشتگی کرد. همچنین، او به پرهیز از تکبر، رعایت آداب معنوی، و اهمیت نیت خالص در اعمال اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و نیاز به درک فلسفی و تجربهٔ زندگی برای درک کامل معانی شعر.

غزل شمارهٔ ۸۷

عشق را حمل بر مجاز مکن
جان ده ار عاشقی و ناز مکن

با خودی گرد کوی عشق مگرد
مؤمنی بی‌وضو نماز مکن

دست با خود به کار دوست مبر
به سوی قبله پا دراز مکن

با چنین رو به گرد کعبه مگرد
جامهٔ کعبه بی‌نماز مکن

چون دلت نیست محرم توحید
سفر کعبه و حجاز مکن

از پی تن قبای ناز مدوز
مرده را جز کفن جهاز مکن

قدمت در مقام محمودی‌ست
خویشتن بندهٔ ایاز مکن

راز در دل چو دانه در پنبه است
همچو حلاج کشف راز مکن

به نسیمی که بر دهانت وزد
لب خود همچو غنچه باز مکن

باز کن چشم تا ببینی دوست
چون بدیدی دگر فراز مکن

تا توانی چو سیف فرغانی
عشق را حمل بر مجاز مکن
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.