هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزلی، توصیفی زیبا و پراحساس از معشوق و ویژگی‌های او ارائه می‌دهد. شاعر با استفاده از تشبیهات و استعاره‌های زیبا، زیبایی‌های ظاهری و اخلاقی معشوق را ستایش می‌کند و از عشق و دل‌باختگی خود سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند جفا و وفا، عشق و عاشقی، و مقایسه‌های شاعرانه اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است نیاز به درک ادبی بیشتری داشته باشند.

غزل شمارهٔ ۹۳

به رنگ خود نیم زان رو وز آن مو
که گل را رنگ بخشد مشک را بو

دو چشمم خیره شد دروی ندانم
نگارستان فردوس است یا رو

ندارد هیچ خوبی فر آن ماه
ندارد پر طاوسان پرستو

دهان چون پسته و پسته پر از قند
لبان چون شکر و شکر سخن‌گو

عجب گر ملک روم و چین نگیرد
نگار ترک رو با خال هندو

ز من چون شیر از آتش می‌گریزد
بلی از سگ گریزان باشد آهو

نهاده دام اندر حلقهٔ زلف
فگنده تاب در زنجیر گیسو

ایا چون ساحری کار تو مشکل
ایا چون سامری چشم تو جادو

اگر در گلشن آیی، سرو آزاد
زند در پیش بالای تو زانو

کسی را وصل تو گردد میسر
که جان بر کف بود زر در ترازو

اگرچه آسمانش پشت باشد
نیارد با تو زد خورشید پهلو

کسی کو پیش گیرد کار عشقت
نهد کار دو عالم را به یک سو

جفای تو وفا باشد ازیرا
ز نیکو هرچه آید هست نیکو

از آن ساعت که تیر غمزه خوردم
من از دست کمانداران ابرو،

هماندم سیف فرغانی بدانست
که جرم عاشقان جرمی است معفو
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.