چو هیچ می‌نکنی التفات با ما تو
چه فایده است درین التفات ما با تو؟

برای چیست تکاپوی من به هر طرفی؟
چو در میانه مسافت همین منم تا تو

ز بس که خلعت عشق تو جان من پوشید
خیالم است که در جامه این منم یا تو

به چشم معنی چندان که باز می‌نگرم
ز روی نسبت ما قطره‌ایم و دریا تو

پس این تویی و منی در میانه چندان است
که قطره بحر ببیند تو ما شوی ما تو

ترا به بردن دلهای خلق معجزه‌ای است
که دلبران همه سحرند و دست بیضا تو

اجل به کشتن من قصد داشت، عشقت گفت
که این وظیفه از آن من است فرما تو

شب وصال دهان بر لبم نهادی و گفت
منم به لب شکر و طوطی شکرخا تو

بدان که هست تو را با دهان من نسبت
که در جهان به سخن می‌شوی هویدا تو

فدا کند پس ازین جان و دل به دست آرد
چو دید بنده که در دل همی کنی جا تو

ز فرقت تو چو مرده است سیف فرغانی
توی به وصل خود این مرده را مسیحا، تو!

«سیف فرغانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir