هوش مصنوعی: این متن یک مرثیه‌ی عاشورایی است که از مردم می‌خواهد بر مصائب امام حسین (ع) و یارانش در کربلا بگریند. شاعر با بیان دل‌سوزان از قتل فرزند رسول خدا (ص) و مصائب اهل بیت (ع) سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که گریه بر این مصائب باعث پاک شدن دل‌ها و جلب رحمت الهی می‌شود. او از مردم می‌خواهد که به جای خنده بر دنیای فانی، بر عالم پر از رنج بگریند و از گناهان خود توبه کنند.
رده سنی: 12+ متن دارای مضامین مذهبی و عاطفی عمیق است که درک آن برای کودکان زیر 12 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، موضوعات مرتبط با مصائب عاشورا ممکن است برای کودکان خردسال ناراحت‌کننده باشد.

شمارهٔ ۲۰

ای قوم درین عزا بگریید
بر کشتهٔ کربلا بگریید

با این دل مرده خنده تا چند
امروز درین عزا بگریید

فرزند رسول را بکشتند
از بهر خدای را بگریید

از خون جگر سرشک سازید
بهر دل مصطفی بگریید

وز معدن دل به اشک چون در
بر گوهر مرتضی بگریید

با نعمت عافیت به صد چشم
بر اهل چنین بلا بگریید

دلخستهٔ ماتم حسینید
ای خسته دلان، هلا! بگریید

در ماتم او خمش مباشید
یا نعره زنید یا بگریید

تا روح که متصل به جسم است
از تن نشود جدا بگریید

در گریه سخن نکو نیاید
من میگویم شما بگریید

بر دنیی کم بقا بخندید
بر عالم پر عنا بگریید

بسیار درو نمی‌توان بود
بر اندکی بقا بگریید

بر جور و جفای آن جماعت
یک دم ز سر صفا بگریید

اشک از پی چیست تا بریزید
چشم از پی چیست تا بگریید

در گریه به صد زبان بنالید
در پرده به صد نوا بگریید

تا شسته شود کدورت از دل
یک دم ز سر صفا بگریید

نسیان گنه صواب نبود
کردید بسی خطا بگریید

وز بهر نزول غیث رحمت
چون ابر گه دعا بگریید
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.