هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. شاعر از عشق بی‌پایان، فراق دردناک، و ناتوانی در فراموشی معشوق سخن می‌گوید. همچنین، از عناصر طبیعت و تصاویر شاعرانه برای توصیف احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و احساسات پیچیده است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات و استعاره‌های به‌کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارند.

غزل شمارهٔ ۴۰۱

نه از جمال تو قطع نظر توان کردن
نه جز خیال تو فکر دگر توان کردن

غمت هلاک مرا مصلحت نمی‌داند
و گر نه مساله را مختصر توان کردن

کنون که بر سر بالین نیامدی ما را
به خاک ما ز ترحم گذر توان کردن

ز خط سبز تو ای نوبهار گلشن حسن
کنار سبزه پر از مشک تر توان کردن

خوش است نالهٔ شب گیر خاصه در غم عشق
و گر نه در دل خارا اثر توان کردن

به فر طلعت ساقی و خط دل کش جام
علاج فتنهٔ دور قمر توان کردن

میان بحر به یاد گهر توان رفتن
هوای زهر به شوق شکر توان کردن

بهای بوسهٔ او نقد جان توان دادن
هزار نفع پی این ضرر توان کردن

کمان کشیده ز ابرو به روی من صنمی
که سینه را بر تیرش سپر توان کردن

نشان کعبه نجستم وگرنه ممکن نیست
که طی بادیه زین بیشتر توان کردن

هنوز در غم جانان نداده‌ام جان را
گمان نبود که صبر این قدر توان کردن

فروغی ار نشود شرم دوستی مانع
نظاره رخ فرخ سیر توان کردن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۰۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.