هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه، زیبایی و جذابیت معشوق را با استفاده از تصاویر و استعاره‌های غنی توصیف می‌کند. شاعر از نمک، لعل، اقلیم ملاحت، ماه، خورشید و دیگر عناصر طبیعی برای بیان عشق و شیفتگی خود استفاده کرده است. همچنین، به مفاهیمی مانند دوری، اشتیاق، قهر و لطف معشوق، و رازداری اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عارفانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا، درک آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌کند.

غزل شمارهٔ ۴۲۷

گر کان نمک خواهی لعل نمکینش بین
اقلیم ملاحت را در زیر نگینش بین

جان بر لب مشتاقان دور از لب او بنگر
لب تشنه جهانی را از ماه معینش بین

ای دل چو خطش سر زد پیوند از او مگسل
یک چند چنان دیدی یک چند چنینش بین

از قهر دل آزارد، وز لطف بدست آرد
در شیوهٔ دلداری آتش نگر، اینش بین

هر گوشه کمین کرده ابروی کاندارش
در صید نظربازان بگشاده کمینش بین

تا پاک بسوزاند خشک و تر عالم را
با چهرهٔ زور آور بازوی سمینش بین

خوبان همه از مهرش مهری به جبین دارند
خورشید صباحت را طالع ز جبینش بین

در عقرب اگر خواهی جولان قمر بینی
زلفین چلیپا را با چهره قرینش بین

راز همه کرد افشا، ننموده رخ زیبا
هم پرده درش بنگر، هم پرده نشینش بین

دی ماه فروغی را سرگرم وفا دیدی
از بخت سیاه امروز آماده کینش بین
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.