۳۴۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵

ای خط و خال خوشت مایهٔ سودای ما
ای نفسی وصل تو اصل تمنای ما

چونکه قدم مینهد شوق تو در ملک جان
صبر برون میجهد از دل شیدای ما

چتر همایون عشق سایه چو بر ما فکند
راه خرابات پرس گر طلبی جای ما

از رخ زیبای تو قبله‌گه عام را
کعبهٔ دیگر نباد دلبر ترسای ما

مردم لولی وشیم ما که وسجده کدام
رای هزیمت گرفت عقل سبک رای ما

صوفی افسرده را زحمت ما گو مده
رو تو و محراب زهد ما و چلیپای ما

رطل گرانرا ز دست تا ننهی ای عبید
زانکه روان میبرد عمر سبک پای ما
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.