هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز است که در آن شاعر به ستایش درگاه سلطان و دولت او می‌پردازد. او درگاه سلطان را محل امنیت و اقبال می‌داند و کسانی که در خدمت او هستند را مورد لطف و محبت می‌خواند. همچنین، شاعر آرزو می‌کند که دولت و اقبال همیشه همراه سلطان باشد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و عرفانی است که درک آن به دانش زبانی و ادبی نسبتاً بالایی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - ایضا در مدح شاه شیخ ابواسحق

ای بر در تو دولت و اقبال پاسبان
وی خاک آستانهٔ تو کعبهٔ امان

هرکس که همچو حلقه برین در ملازمست
او را اسیر و حلقه بگوشند انس و جان

وانکس که بر در تو نگردد کلید دار
در تخته بند بسته بود چون کلید دان

خرم دریکه باز شود هر سحرگهی
بر درگه خجستهٔ سلطان کامران

خورشید ملک سایهٔ یزدان جمال دین
دارای دهر خسرو گیتی جم زمان

شاهی که اطلس تتق زرنگار چرخ
مانند پرده می‌نهدش سر بر آستان

بادا همیشه بر در دولت سرای او
تایید و بخت و دولت و اقبال را قران
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در مدح شاه شیخ ابواسحق
گوهر بعدی:قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - در مدح خواجه رکن‌الدین عمیدالملک وزیر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.