هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز و مدحی است که در آن شاعر به ستایش یک وزیر جوانبخت و خیرخواه می‌پردازد. او از لطف و بخشش‌های این وزیر سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که نامش بلندآوازه شود و عمرش طولانی گردد. همچنین، شاعر به برخی مضامین اخلاقی مانند قناعت و حرص اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ این شعر به دلیل استفاده از زبان ادبی و کهن، نیاز به درک نسبتاً بالایی از ادبیات فارسی دارد. همچنین، برخی مفاهیم انتزاعی و اخلاقی آن برای کودکان قابل درک نیست. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند از زیبایی‌های ادبی و معنوی آن بهره ببرند.

شمارهٔ ۶ - ایضا در مدح همو

ای جوانبخت وزیری که کند افسر سر
خاک پایت چو بدین گنبد خضرا برسد

جان هر خسته ز لطف تو دوا کسب کند
دل هرکس ز عطایت به تمنی برسد

ملک را چون تو عمیدی چو خدا روزی کرد
رکن اسلام ز نام تو به اعلی برسد

خسروا بنده عبید از کرمت دارد چشم
کش ز یمن نظرت کار به بالا برسد

گر بود مصلحت احوال دعاگو با شاه
عرضه فرمای چو رایات به بیضا برسد

بیتکی چند ز اشعار کسان داردم یاد
یک دو زان شاید اگر زانکه به آنها برسد

«آنکه او هست در این دور به نانی خرسند
حرص گیرد چو بدین حضرت والا برسد»

آری از چاه به جز آب تمنی نکند
بار گوهر طلبد هرکه به دریا برسد

تا ابد کامروا باشد که خصمت گر خود
نظری باز کند مرگ مفاجا برسد

مدت عمر تو چندانکه پیاپی صد بار
جرم خورشید جهانگرد به جوزا برسد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵ - ایضا در مدح همو
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷ - در یاس از خلق و توکل به خدا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.