هوش مصنوعی: شاعر در این متن از گرفتاری‌های مالی و قرض‌های سنگین خود می‌گوید. او در حالی که دیگران به زندگی عادی و شاد مشغول هستند، خود را اسیر بدهی‌های فراوان می‌بیند و از این وضعیت ناراضی است. او از خداوند طلب کمک می‌کند و از این که آبرویش به خاطر قرض‌هایش از بین رفته، شکایت دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق مالی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، موضوعات مربوط به فشارهای مالی و اضطراب ناشی از آن برای گروه سنی پایین مناسب نیست.

شمارهٔ ۱۶ - در شکایت از قرض گوید

مردم به عیش و شادی و من در بلای قرض
هریک به کار و باری و من مبتلای قرض

قرض خدا و قرض خلایق به گردنم
آیا ادای فرض کنم یا ادای قرض

خرجم فزون ز غایت و قرضم برون ز حد
فکر از برای خرج کنم یا برای قرض

از هیچ خط نتابم غیر از سجل دین
وز هیچکس ننالم غیر از گوای قرض

در شهر قرض دارم واندر محله قرض
در کوچه قرض دارم واندر سرای قرض

از صبح تا به شام در اندیشه مانده‌ام
تا خود کجا بیابم ناگه رجای قرض

مردم ز دست قرض گریزان و من به صدق
خواهم پس از نماز و دعا از خدای قرض

عرضم چو آبروی گدایان به باد رفت
از بس که خواستم ز در هر گدای قرض

گر خواجه تربیت نکند نزد پادشا
مسکین عبید چون کند آخر دوای قرض

خواجه علاء دولت و دین آن که جز کفش
هرگز کسی ندید به گیتی سزای قرض
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵ - در مناجات گوید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷ - ایضا در شکایت از قرض گوید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.