هوش مصنوعی:
شاعر با استفاده از تصویر شمعی که از فراق دوستان می‌سوزد، احساس درد و رنج خود را از جدایی بیان می‌کند. او اشاره می‌کند که گریه‌های مشترک شاید بتواند این درد را تسکین دهد، اما رشته‌ی جان هر دو را می‌سوزاند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عاطفی عمیق و اندوه‌آلود است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و احساسات شدید نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد.
رباعی شمارهٔ ۲۶
زین گونه که این شمع روان می‌سوزد
گوئی ز فراق دوستان می‌سوزد
گر گریه کنیم هر دو با هم شاید
کو را و مرا رشتهٔ جان می‌سوزد
گوئی ز فراق دوستان می‌سوزد
گر گریه کنیم هر دو با هم شاید
کو را و مرا رشتهٔ جان می‌سوزد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
