هوش مصنوعی: شاعر در این متن به توصیف زیبایی‌های طبیعت و معشوق می‌پردازد. او از وصل یاران، شب مهتاب، فصل بهار، باغ و جویباران سخن می‌گوید و عشق و زیبایی معشوق را با عناصر طبیعی مانند گل و سبزه مقایسه می‌کند. در پایان، شاعر از خداوند طلب امید و آرامش برای دل‌های امیدوار می‌کند و تأکید می‌کند که بدون حضور یار، هیچ زیبایی‌ای کامل نیست.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده در شعر، درک آن را برای سنین پایین دشوار می‌کند. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با مضامین عاشقانه و طبیعت‌گرایانه این شعر ارتباط برقرار کنند.

بخش ۲۸ - غزل همام

خیالی بود و خوابی وصل یاران
شب مهتاب و فصل نوبهاران

میان باغ و یار سرو بالا
خرامان بر کنار جویباران

چمن میشد ز عکس عارض او
منور چون دل پرهیزکاران

سر زلفش زباد نوبهاری
چو احوال پریشان روزگاران

برفت آن نوبهار حسن و بگذاشت
دل و چشمم میان برق و باران

خداوندا هنوزم هست امید
بده کام دل امیدواران

همام از نوبهار و سبزه و گل
نمی‌یابد صفا بی‌روی یاران

وهاران ده جانان دیر خوش نی
اوی امان مه دل با مه و هاران
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۷ - آگاه شدن عاشق از حال معشوق
گوهر بعدی:بخش ۲۹ - تمامی سخن
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.