هوش مصنوعی:
شاعر از روزگار شادمانی و جوانی گذشته افسوس می‌خورد و به یاد روزهایی می‌افتد که امید و خوشبختی همراه او بود.
رده سنی:
15+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی مانند افسوس برای گذشته و تأمل در زندگی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.
بخش ۲۹ - تمامی سخن
دریغ آن روزگار شادمانی
دریغ آن در تنم زندگانی
کجا رفت آنکه طبعم شادمان بود
امیدم حاصل و بختم جوان بود
دریغ آن در تنم زندگانی
کجا رفت آنکه طبعم شادمان بود
امیدم حاصل و بختم جوان بود
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۲۸ - غزل همام
گوهر بعدی:بخش ۳۰ - در خواب دیدن عاشق معشوق را
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
